Jorie: | Zondag, augustus 21, 2005 21:22 |
ik vint het zow ontzettend knap van je dat je hierover durft te schrijven! Ik heb ook anorexia, ik ben nu aan het knokken om verder te mogen gaan met leven. Ik heb al een half jaar lang gevochten en 5 weken geleden is weer alles fout gegaan. Het is niet eerlijk, het leven. Ik vind het erg om te horen dat je ouders het aanstellerei vinden, zoiets is echt. Op wat voor manier dan ook. Hoe moeilijk het ook is, je moet er over praten! Zoek iemand , iemand die je wel wilt steunen. Blijf vechten meisje | |
Longo Ornella: | Zondag, augustus 21, 2005 18:40 |
Zo droevig en pijnlijk dit gedicht... Ik ben een meisje van 23, heb ook een eetstoornis en borderline, dus kan me wel vinden in wat je schrijft... Maar is het niet meer een gevoel dat je hebt als je spreekt over je ouders die je graag kwijt zouden zijn, ik weet dat met mijn borderline, ik vaak denk dat ik ongewenst ben en zo van die dingen, terwijl ik mij dat gewoon voorstel en dat daar niets van aan is... Ik zou zeggen, schrijf over je gevoel, dan blijf je er toch nie |
|
Lijntje: | Zondag, augustus 21, 2005 14:05 |
ik snap het heel goed.. (heb zelf ook anorexia) als je er over wilt praten dan moet je maar evne mailen of me toevoegen op msn.. liefs karlijn | |
kimmytje: | Zondag, augustus 21, 2005 13:44 |
hey, begrijp je pijn en begrijp je eenzaame gevoelens ik heb hetzelfde meegemaakt. meisj, laat je zo niet gaan. als je ouders dat niet inzien dat het menens is dan weet ik niet of ze ja wel goed kennen. ikw eet hoe het is om in twijfel gebracht te worden door familie . trek je erdoor meisj! jekunt het wel -xxxxxxx- kimmytje |
|
Auteur: Kavitje | ||
Gecontroleerd door: kitty23 | ||
Gepubliceerd op: 21 augustus 2005 | ||
Thema's: |