Mijn ziel kleurt mijn ogen
duisternis omvat mijn blik
laat mij rusten
in de schemer ik aanschouw
het leven met bezwaard gemoed
Ik ben al oud in zijn
en mijn wezen weet door gevoel
te raken in de kern
ik breng pijn met troostende hand
en deel jouw droefheid
Ik heb je nooit verteld
over mijzelf mijn hart
en het verleden achter mij
die mijn weg bepaald
Jij was er altijd al
en zult er nog zijn wanneer
de toekomst voorbij is
Wilma Rissenbeek: | Donderdag, augustus 25, 2005 16:49 |
Lieve lieve Renate, dank je wel voor dit mooie krachtige gedicht. Hier kan ik wat mee. Dank je wel. Dikke dikke kus WilmA |
|
sergev2005: | Woensdag, augustus 24, 2005 00:18 |
Weer alle kracht die komt door de oprechtheid waarmee je het lijkt aan te brengen. Altijd zeer moeilijk te peilen of het nu om fictie gaat dan wel om de realiteit. Dat is één van de aspecten die je gedichten altijd zo echt maken kuskus. Ps.: ik schrijf je snel terug. |
|
Mathilde: | Maandag, augustus 22, 2005 21:18 |
dit is zoooo mooi! prachtig gewoon, heb er niet genoeg woorden voor! liefs, mathilde |
|
Rien de Heer: | Maandag, augustus 22, 2005 20:36 |
Weer prachtig...zoals we van je gewend zijn.... Groetjes, Rien. |
|
angel of tears: | Maandag, augustus 22, 2005 10:56 |
heel mooi! groetjes |
|
m@rcel: | Maandag, augustus 22, 2005 01:45 |
prachig mooi geschreven en zeer graag gelezen Trusten m@rcel |
|
Auteur: Renate-td- | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 22 augustus 2005 | ||
Thema's: |