Liefdesverdriet..
Zoveel goede woorden,
en toch zoveel vragen en pijn.
‘Waarom moet ik deze onzin horen,
waarom moet ik dat nou zijn?’
Je zag nooit in,
dat we voor je klaar wilden staan,
we stonden achter je, al vanaf het begin,
maar je trok je er niets van aan.
‘Hun altijd met hun mooie zinnen..
laat me nu maar mijn eigen weg gaan,
ik weet zelf waar ik moet beginnen’
‘Ik weet gewoon aan welke kant ik nu zal staan.’
Gewoon mijn oren dicht,
net doen alsof ik het niet hoor,
even ver weg van het licht,
even geen gehoor.
‘Ik word gestoord!
waarom gunnen ze het mij niet,
echte liefde, nooit van gehoord?!’
‘Niemand die dat nou eens een keer inziet!’
Maar schijn bedriegt, zo gezegd,
je gaat nadenken, hij deed je van binnen zeer,
beetje met elkaar overlegd,
steeds meningsverschil, keer op keer.
Je gaat er over nadenken.
‘Hebben ze dan misschien toch gelijk?’
het laat je steeds meer denken en denken,
‘Is die jongen toch niet zo lief als het lijkt?
Dan ga je denken, ‘wat heb ik toch gedaan?’
je ziet nu pas de fouten die je hebt gemaakt,
‘Ik heb mijn familie en vrienden in de kou laten staan,
is het misschien toch beter dat ik het uitmaak?’
Liefde maakt blind, eerlijk waar,
maar schuif je vrienden en familie nooit opzij,
je hebt ze nodig, ze staan voor je klaar,
ze maken je weer blij.
Van je fouten leer je, zeker waar,
maar als je terugkijkt,
is het toch wel naar,
de verdriet die je in die tijd hebt bereikt.
Geniet van je leven,
gewoon elke dag, zovaak als je kan,
je kan er zoveel met vrienden, familie in beleven,
dat is waar je pas genieten van kan!
Ik zeg niet dat elke jongen verkeerd is,
maar kijk toch eerst goed,
misschien heb je het wel mis,
dat je er gewoon steeds van huilen moet.
Luister naar mensen, wat ze zeggen tegen jou,
Je bent het leukste zoals je zelf bent!
Je weet hoeveel ieder van jou houdt,
gewoon Sabine, hoe iedereen jou kent!
Sa, ik hou van jou..
kus Moniquee.
sisterlove’