Onmacht.
Ik was zeker niet blij verrast
Toen jij mij plotseling zei,
Wel met tranen dat staat vast,
Het is over tussen jou en mij.
"Vannacht, duidelijk, riep Hij mij
En sloot mij in Zijn armen.
Oh Vader zei ik; nu hoor ik er bij?
Heb dank voor Uw erbarmen.
Ik zal U volgen op Uw weg
Die naar eeuwige liefde leidt,
In het klooster mijn eed afleg
Dan voel ik mij pas echt bevrijd.
Maar zei ik geheel verpletterd
Het is niet waar, dat meen je niet
Ik was geheel en al ontredderd,
Verdronk toen in intens verdriet.
Twee eeuwen van alleen maar strijd
Een wereld die nooit vrede kent,
Waar heerst de onverzoenlijkheid,
Een wereld waarin je niet veilig bent.
Waar kinderen van honger sterven
Aids de mens tot wanhoop drijft
Waar is dan jouw God , die met verve
Vecht voor meer rechtvaardigheid?
Je hebt je weg, hoop ik, gevonden,
Een laatste kus nog, mijn beminde.
Ik mis je nu al, zeg ik onomwonden.
In jouw keus moet ik vrede vinden.
22-8-2005
Niniki: | Maandag, augustus 22, 2005 22:17 |
Tja Han, we hebben eigenlijk maar over bijzonder weinig dingen macht. knuffie Nini |
|
Hans Winter: | Maandag, augustus 22, 2005 21:10 |
* moet je mij leed doen doe het dan maar zo lief mogelijk opdat ik nog hoop op een volgende morgen om ooit. * hans |
|
Lia : | Maandag, augustus 22, 2005 20:44 |
je schrijft mooi Han.. graag gelezen.. knuf, | |
Klaes: | Maandag, augustus 22, 2005 19:52 |
intens mooi verwoord Groet/Klaes |
|
remie: | Maandag, augustus 22, 2005 16:55 |
onmacht...als ik ergens niet tegen kan....liefs Remie | |
Auteur: neznaj | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 22 augustus 2005 | ||
Thema's: |