de dood is te groot
mijn uren zijn tekort
om dood te gaan
het sterven wordt gerekt
omdat het leven aan me trekt
ik jat wat tijd
om ziek te zijn
verwentel me in pijn
maar kom niet om
ik dicht de maanden
tot een troosteloos bestaan
verdrink mezelf in
een oeverloos vergaan
ik glij de hel en Petrus
voorbij er is geen hemel
meer voor mij en breng
de leegte in vervulling
de dood is te groot
geboorte is al sterven
ik moet de zonden erven
van mijn dagelijks bestaan
wil melker
25/08/2005
J.H. Vergne: | Zaterdag, september 17, 2005 15:02 |
mooi verwoord hoe ellendig iemand zich kan voelen groetjes en sterkte als het je weer overkomt. |
|
Willemijn V.: | Vrijdag, augustus 26, 2005 14:42 |
Indrukwekkend! Is dit fictie? Liefs, Willemijn |
|
*anneke van dijk*: | Donderdag, augustus 25, 2005 22:47 |
indringend! de dood is een drempel naar een ander bestaansniveau liefs, namasté, An |
|
Klaes: | Donderdag, augustus 25, 2005 22:31 |
dit moest ik even 2 keer lezen. Ik betiitel het in eenvoud groots Groet/Klaes |
|
vivika: | Donderdag, augustus 25, 2005 22:26 |
knap gedicht.chapeau. liefs | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 25 augustus 2005 | ||
Thema's: |