ik voel me
gedragen door jou liefde
ik zweef op jouw genegenheid
hoop was me ontvlucht
maar zij is teruggekeerd
je gaf het me
ik durf me weer
volledig te uiten
mijn angst is geweken
er rest enkel rust
ik spreid mijn vleugels uit
ik ben sterker geworden
door woeste stormen
je droeg me
op vleugels van liefde
maar nu spring ik zelf
de eindeloze diepte in
en ik vlieg
met mijn eigen vleugels
weer verder
de wereld in
tot ooit, liefste
~26 augustus 2005 ~
Koene: | Zaterdag, augustus 27, 2005 17:27 |
Tot ooit.. zeggen ze in het land van ooit ook altijd!! | |
Renate-td-: | Vrijdag, augustus 26, 2005 23:22 |
Heel mooi, liefs Renate |
|
Mig: | Vrijdag, augustus 26, 2005 23:16 |
Mienke, Mooi beschreven hoe jij de durf hebt in de diepte te springen en dan zelf te leren vliegen... opgevangen te worden in liefde en genegenheid..mmm mooi om te lezen Mig. | |
Ing-E: | Vrijdag, augustus 26, 2005 23:13 |
Wow! Hoe de liefde inspireert... Liefs, Inge |
|
milamber: | Vrijdag, augustus 26, 2005 23:05 |
prachtgedicht groetjes kerwin |
|
vivika: | Vrijdag, augustus 26, 2005 22:47 |
heel mooi en warm geschreven. heb genoten. Liefs | |