laat woorden nog even rusten
op het felrode puntje van je tong
kauw, herkauw, voor je ze uitspuwt
over mijn blote, frêle voeten
nu nog slechts bloot voets loop ik
over de rotsige paden van het leven
maar de tijd zal uitwijzen
wanneer ik ren op stevige schoenen
dus sluit je ogen nog even
voor je me de fouten toe brult
ik beloof enkel nog te verschijnen
gebukt onder tonnen wijsheid
lovegirl: | Zaterdag, augustus 27, 2005 18:59 |
ben het met de andere eens meis heel goed geschreven knuffels veel liefs lovegirl |
|
Fortune: | Zaterdag, augustus 27, 2005 17:05 |
Dit is heel erg herkenbaar in een bepaalde situatie van mijn leven.. Dat zet wel tot nadenken.. Heel mooi gedicht! liefs, Samantha |
|
Innerchild: | Zaterdag, augustus 27, 2005 16:18 |
Hoe wijs is wijsheid als iemand er gebukt onder gaat ? Wie zichzelf is of zichzelf probeert te vinden, zoals jij ..., die is pas wijs ! Liefs / Innerchild |
|
hiljaa: | Zaterdag, augustus 27, 2005 12:42 |
ja tot tien tellen hé en diep ademhalen voor je spreekt! knufliefs--hiljaa-- |
|
Auteur: druppeltje | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 27 augustus 2005 | ||
Thema's: |