hier ben ik dan
geheel alleen
mijn tranen
zijn mijn dagelijks brood
ik huil dagen lang
mijn opgekropt verdriet
mijn hart
is volledig vermoeid
hier zit ik dan
ontzettend eenzaam
niet wetend
wat te doen
want
hoe kan ik nu weten
wat de goede keuzes zijn
hoe zal ik ooit
zeker zijn
van mijn toekomst
hier sta ik dan
eenzaam en alleen
~28 augustus 2005 ~
Elinore: | Woensdag, juni 21, 2006 15:48 |
vertrouwenspersoon laten lezen en verbeteren en dan aan mijn ouders geven. Eerst wist alleen de vertrouwenspersoon er van af. Tot de 2 docenten vroegen wat er aan de hand was en ik eerlijk antwoorde. groetjes elinore:) Veel sterkte. Meid |
|
Elinore: | Woensdag, juni 21, 2006 15:46 |
Mooi geschreven. Het is niet goed om alles op te kroppen.Ik weet uit eigen ervaring het is niet makkelijk om het er met iemand over te hebben. Ik heb het erover gahad met de vertrouwenspersoon en 2 docenten die mij goed kennen en zagen dat het niet goed ging. Ze hebben alle 3 lang met me gepraat en geholpen en tips gegeven. Mijn ouders wisten het nog niet. Via reacties op mijn gedichten heb ik een oplossing gevonden om het mijn ouders ook te vertelle. Eeen brief schrijven het de vertro |
|
Mig: | Zondag, augustus 28, 2005 23:05 |
mienke...mooi hoe jij verdrietig zijn beschrijft in je gedicht...en zeker.. zijn we nooit van iets...geluk is gratis ..je moet het alleen plukken..elke dag opnieuw..Mig. | |
Koene: | Zondag, augustus 28, 2005 20:51 |
Niet waar, God is er voor je! en ik!!.. wel mooi gedicht! | |
Ward van der Zee: | Zondag, augustus 28, 2005 20:50 |
Zeg, als het zo erg is dan kun je er maar beter over praten, want je pijn is wordt alleen maar erger als je het opkropt. Laat je leiden door de bijde kant van je hart en alles komt goed! | |
Sifra.K: | Zondag, augustus 28, 2005 20:38 |
Heel mooi, Maar in de familie van de freaks ben je nooit alleen. Liefs, Sifra |
|
Auteur: mienke | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 28 augustus 2005 | ||
Thema's: |