Ik scheurde wijn in flessen
het was genoeg, mijn dorst
was reeds gestild, met vlammend
pijn doorboorden scherven de kamers
van mijn hart
opnieuw dronk de kust het zand
van het verborgen strand, het water
stroomde en ontnam mijn handen
het houvast van wat ik zo moeilijk
had verkregen
gebroken en ontdaan om slechts
een mens te wezen groef ik gaten,
k wou mijn graf gaan delen
met de sterren die altijd straalden
en een zon die eeuwig warmt
Psych
poky: | Vrijdag, september 02, 2005 19:40 |
heel mooi,mooi gedicht | |
Niniki: | Vrijdag, september 02, 2005 11:13 |
knuffie Nini | |
Lia : | Vrijdag, september 02, 2005 08:47 |
nah... en jij bent het zonneke in huis nog wel.. ik krijg het bloedheet van je... ;-) knufkes.. |
|
~bengel~: | Vrijdag, september 02, 2005 08:44 |
zeer mooi prachtige woordkeuze groet bengel |
|
moonwoman: | Vrijdag, september 02, 2005 08:29 |
de pijn in het hart zeer mooi beschreven. lieve groetjes |
|
hiljaa: | Vrijdag, september 02, 2005 08:26 |
zwijgend verscheur ik de koffie nu ! prachtig geschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
lommert: | Vrijdag, september 02, 2005 08:02 |
rakend gedicht..vooral de laatste strofe...gebroken en ontdaan...voelbaar.. willem |
|
Lievelingetje45: | Vrijdag, september 02, 2005 05:53 |
Stilmakend maar oh, weer zo fantastisch neergezet! Liefs en een knuffel! |
|
Annemieke van der Ven: | Vrijdag, september 02, 2005 00:53 |
Ben net thuis van m'n werk, is iets te moeilijk voor me nu Slaap zacht zo X Annemieke |
|
L.Bert: | Vrijdag, september 02, 2005 00:29 |
Deze moeilijke poëzie blijft toch poëzie. | |
m@rcel: | Vrijdag, september 02, 2005 00:24 |
stilmakend stil...... Knuff/liefs m@rcel |
|
Renate-td-: | Vrijdag, september 02, 2005 00:23 |
Ik laat hier mijn stilte spreken... Liefs, Renate |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 02 september 2005 | ||
Thema's: |