een ventje van amper twee jaar
neemt zo nu en dan mijn hand vast
zegt dan: kom moeke
de koeien komen dichterbij
ik hurk dan naast hem neer
hij slaat zijn armpje rond mij
en kijkt dan vol bewondering
naar de koeien aan de overkant van de straat
zijn wangetjes drukt hij tegen de mijne
wat een geluk er dan door mij heen gaat
is met geen pen te beschrijven
ik wou dat deze tijd altijd kon blijven bestaan
nu sta ik dikwijls aan de poort
en kijk vol bewondering naar de overkant van de straat
je raad het al...
dat ventje is een kleinzoontje van mij
Auteur: _Lieverdje_ | ||
Gecontroleerd door: bieke | ||
Gepubliceerd op: 08 september 2005 | ||
Thema's: |