De danser ooit vol van vreugde
vraagt zich wanhopig af
waar zijn dan toch de passen
die mij niet meer laten leiden
die mij slechts laten volgen
iedere pas vanzelfsprekend als vanzelf
luisterend naar eigen ritmes,
diep vanbinnen in zichzelf
Waar ik ontsnap in hoge sferen
als vanzelf, immers, er valt niets meer te leren
waar ik mij voel, dansend, het maakt niet uit met wie
licht of donker, er is geen publiek
onbevooroordeelt voor wat ik zie
Maar de danser, hij werd een grimas
zijn passen als algoritmes
berekend door de regisseur
van het te volgen spel
Mijn publiek de kille massa
dansend naar de duivel
en het podium vind ik een hel
dus hij danste naar een uitgang
een deur die achteloos verscheen
en de danser, hij danst in stilte
en niemand weet
waar hij verdween
angel of tears: | Vrijdag, september 09, 2005 19:49 |
heel mooi geschreven! groetjes |
|
Mayadegeit: | Vrijdag, september 09, 2005 14:06 |
Mooi! kus, | |
Lia : | Vrijdag, september 09, 2005 13:07 |
poehee... .. groetjes, Lia |
|
Auteur: Jan Schaap | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 09 september 2005 | ||
Thema's: |