Fluwelen klanken klonken door
waar heb ik niet gestaan, naar uitgestrekt
om levenswijsheid te begroeten
ze is als water door mijn handen gegaan
het was teveel van moeten
de maan heb ik bewonderd, met haar sterren
de hemel tot de mijne willen maken
gestaan heb ik, gevloekt, gebeden
om maar iets van levenswijsheid aan te raken
ik heb in menige stilte mezelf gezocht
in niets kon ik die wijsheid vinden
het was alsof bij het roepen ernaar
zij zich aan mij niet wilde binden
ik hoorde in mijn donker gefluister
het zingen van de nacht was zo zacht
fluwelen klanken klonken door
het was de echte Liefde die de wijsheid bracht
willem
psych: | Dinsdag, september 13, 2005 15:49 |
prachtig neergezet gr,,elze |
|
Klaes: | Zaterdag, september 10, 2005 10:05 |
KLaterend mooi Groet/Klaes |
|
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, september 10, 2005 09:43 |
Schitterend... Liefs en een fijn weekend Annemieke |
|
Lia : | Zaterdag, september 10, 2005 09:38 |
zijdezacht dicht.. knuf, Lia |
|
hiljaa: | Zaterdag, september 10, 2005 08:09 |
fluweelzacht gedicht! knufliefs--hiljaa-- |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 10 september 2005 | ||
Thema's: |