En ze zouden niets meer doen
Dan dromen in de branding
Een laatste maal de zon zien zakken
Boven het booreiland en dobberboten
De dag dat zij haar glans verloor
In weerspiegelingen van de maan
Klonk er zachtjes in de schermen
Van het stadslicht en de baai verstoken
De ode aan een wreedzaam zweven
Welhaast aan de schoot ontloken
Geur van elkaar afscheid geven
Hun dag was over, dood
Een resterend vleugje hoop
Lamgeslagen vleugel in de waterwind
Hij kwam niet meer terug bij haar
Maar zij bleef wachten, tot..
Sheena: | Zondag, september 11, 2005 00:00 |
soms, durf ik ineens niks meer te zeggen, alsof je woorden een soort, ssssssssst zachtjes weerspiegelen en dan doe ik sssst .... zachtjes. | |
Auteur: who cares | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 10 september 2005 | ||
Thema's: |