Raadselachtige toekomst
Als ik mijn hart laat spreken
zou ik NU naar je terugrennen
in je armen vliegen
en je nooit meer loslaten
Als ik mijn verstand laat spreken
kijk ik je niet meer in je ogen
loop weg
en kijk ik niet meer om
Maar ik weet niet wat ik moet doen
dus geef ik je een zoen op je wang
zeg tot ziens
en zwaai
Met een traan prikkend
in mijn rechteroog
ik voel het opkomen
maar toegeven wil ik niet
ik zal koesteren
wat we hadden
en wat er komen gaat
is een raadsel
Auteur: Elycia | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 11 september 2005 | ||
Thema's: |