De wereld raast en alles moet snel,
maar ik zit niet zo in mijn vel.
Moet ik mee of mag ik wachten,
wil best mee, maar krijg ik klachten.
Niet van een ander maar van mij,
een stem van binnen die me zei;
het gaat niet goed, doe rustig aan
en laat de wereld zijn gang maar gaan.
Da's makkelijk zeggen van die stem,
maar mensen denken, daar heb je hem!
Ze weten niet hoe ik me voel
en wat ik allemaal bedoel.
Het is moeilijk uit te leggen,
wil het ook niet iedereen zeggen.
Zal het zelf moeten verzinnen,
probeer daar steeds mee te beginnen.
Maar nu is er iemand binnengekomen,
waarvan ik al lang heb liggen dromen.
Komt alles misschien toch nog terecht,
als zij mij zegt: ik help je echt!