Zeven uur in de ochtend
Trippelvoetjes op de treden
Licht gaat aan, en plotse stilte
Papa ligt hier nog beneden
Aangekleed in de grote zetel
Rode ogen, moegestreden
Als de vrouw dan binnenkomt
Is hij al naar werk gereden
Artikel 213 (eerste deel)
Echtgenoten zijn jegens elkaar tot samenwoning verplicht
Half vijf in de namiddag
Gaat de voordeur zachtjes open
Blij geschater klinkt in het huis
Als de kindjes naar hem lopen
Maar de pijn is niet geleden
Zolang ze elkaar ontlopen
Dat het ooit nog goed zal komen
Durft hij amper nog te hopen
Artikel 213 (tweede deel)
Zij zijn elkaar getrouwheid, hulp en bijstand verschuldigd
chocaatje: | Donderdag, september 15, 2005 11:54 |
Heel mooi. de eenzaamheid is te voelen, hoop voor je dat t niet voor jou geldt (dit gedicht) liefs mieke | |
Mathilde: | Dinsdag, september 13, 2005 18:00 |
diep rakend, de woorden galmen van het scherm... | |
Mayadegeit: | Dinsdag, september 13, 2005 17:36 |
Gruwelijk :) Doe mij de lusten maar ;) | |
kimW: | Dinsdag, september 13, 2005 17:34 |
intense inhoud..rakend geschreven.. in mooie vorm gegoten op papier. Vanuit gelukkige kids naar de pijn van ouders met 'hulp' van de makkelijke feiten uit een boekje... erg goed |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 13 september 2005 | ||
Thema's: |