Toen je wegging,
nam je een gedeelte van me mee,
ik kon mezelf niet meer vinden;
ik was verdwaald
dolend in de wereld om me heen,
ik heb alles zien komen en gaan,
zelfs jou,...
maar ik heb het nooit begrepen,
was dit wat je wilde?
de wereld in?
een ander leven?
maar niet samen compleet?
achteraf is het zo makkelijk om te vergeten hoe het was,
maar soms dan dwaal ik nog wel eens rond,
's nachts ,
alleen,
in mijn dromen,
op zoek naar iets dat nooit meer terug zal komen...
misschien is het maar beter zo...