Vanavond ga ik weer slapen
gelukkig, want dan is deze dag voorbij
dan kan ik van alles los geraken
denk ik minder aam jullie, ons, wij.
vanavond, eindelijk, ga ik weer slapen
laat ik de nacht over mij waken
weet ik van het leven dat ik lijd niks meer af
wakker worden voelt mij soms aan als een straf.
Weer verder moeten leven
waar was ik ook weer gebleven?
en mijn masker terug opzetten
en al die mensen die op me letten..
In mijn dromen kan ik zijn wie ik wil
en in de nacht is het tenminste stil
al die herrie van overdag
ik wilde dat ik daar nog altijd lag..
Wat zou ik graag gaan slapen
en dan nooit meer gaan ontwaken
nooit meer hoeven te leven
overal boven blijven zweven
niks dat nog van je wordt verwacht
geen pijn die nog moet worden verzacht
want ik word niet meer wakker, blijf vast in mijn dromen
het hoeft allemaal niet meer goed te komen.
Ik ben vanochtend met tegenzin opgestaan
maar weet dat ik weer zal gaan slapen
iedere keer dat ik huil, bij elke traan
weet ik, mijn slaap is mijn wapen.
probeer me niet meer wakker te maken
het zou fijn zijn als ik eindelijk door kan slapen
niet meer wakker hoeft te worden, niet te leven
geen zin aan onzin moet proberen te geven
ik kruip nu in mijn bedje, ver weg van de kou.
welteruste, en weet dat ik van je hou.