Hoe kon ik, hoe mocht ik....
Hoe kon ik, hoe mocht ik, ik weet het nog niet
Jij, die me de vrije hand in werkelijk alles liet
“Ik ken mijn grenzen, ben nuchter, altijd"
Nou mooi niet he, ik was je haast kwijt
Gisteren gepraat over ons verleden
We wisten precies, wat we toen deden
Deden veel samen, een team dat we waren!
Hoe ongelooflijk gelukkig, ging ons bootje varen
Op naar het buitenland, dat moest toch lukken
We zouden er de goede dingen gaan plukken
Dat deden we, o we waren zo stoer
Ik zie me nog staan met één hand aan het roer
Er kwamen kinderen, drie op een rij
O wat voelden we ons rijk en zo blij
Genieten dat deden we, dat ging erg goed
Levensgenieters zijn we, dat zit in ons bloed
Over verdrietige dingen werd niet gepraat
En als ik dan weleens wilde, was het al te laat
Dan dacht ik, laat maar, nu even niet
Laat mij maar alleen, ik en mijn verdriet
En wat er gebeurde, we groeiden uit elkaar
Langzaam dat wel, maar de verwijdering was daar
Ik kon niet goed over mijn gevoelens praten
Was niet bang dat je mij zou verlaten
Maar jij met je werk, je ging er volop in
Je had het voor elkaar, helemaal naar je zin
Waar ik toen was? Weet jij het nog?
Ach ik was thuis, bij de kinderen toch?
Ik voelde me alleen en vertrouwde mijn pc
Werd verliefd, nam mezelf erin mee
Vergat jou geheel, hoe kon ik dat doen?
Want waar was jij, waar was jij toen?
Jouw ontdekking was mijn geheimen
Je vond ze tussen gedichten en rijmen
Heb spijt, echt spijt, nieuw is dat niet
Zo gek dat je je liefste totaal niet meer ziet
Heb nu geleerd om echt te praten
En elkaar in de waarde te laten
Hoe zal het voelen als jij zoiets deed?
Weet niet of ik genoeg had aan "Dat het je speet"
Heb je vertrouwen geschonden
Nu moet ik likken aan de wonden
Weet dat het goed komt, ik weet het echt
Weet ook dat ik weer voor je vecht
Lieverd, ik weet nu, ik hou weer van jou
Ik, je eigen lieve gevoelige vrouw
xxx
m@rcel: | Donderdag, september 15, 2005 15:08 |
gevoelig mooi verwoord Liefs m@rcel |
|
scientist: | Donderdag, september 15, 2005 14:37 |
Zo herkenbaar da het pijn doet, tot ik het laatste stuk gelezen had, geeft hoop. Veel geluk! |
|
turtle: | Donderdag, september 15, 2005 14:34 |
slik....gevoelig deze en erg mooi verwoord... veul leefs xxx |
|
remie: | Donderdag, september 15, 2005 14:27 |
ik wens je alle kracht en sterkte, bouw aan je toekomst en blijf praten er is niets belangrijkers merk ik nu, want ik heb het nooit geleerd, en ben bezig aan een nieuw begin...liefs Remie | |
Ton Rijkers: | Donderdag, september 15, 2005 14:27 |
Hoi Cora, Inderdaad..heerlijk om alles weer samen gaan doen. Ik wens jullie al het geluk toe dat maar mogelijk is... Groetjes, Ton |
|
Auteur: Cora (ZIJ) | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 15 september 2005 | ||
Thema's: |