Ik loop de paden in mezelf
zoveel gedichten geschreven
het einde denk ik soms te zien
maar elke dag is er het ‘moeten’
van binnenuit , haast anoniem
het welt, het borrelt, het moet eruit
de wereld is er droef, is er blij
zoveel verschillen, zoveel in denken
en toch zo heel dicht bij mij
ik loop de paden in mezelf
een ander wandelt er vaak binnen
zo fascinerend, zo intens soms
er is zoveel mee te winnen
ik denk aan liefde in haar algemeen
wat doe ik op mijn plek?
O, laat ze niet verzanden
op mijn weg haar telkens weer ontdek
willem
m@rcel: | Zaterdag, september 17, 2005 12:18 |
prachtig mooi, en zo herkenbaar heel mooi Liefs m@rcel |
|
Niniki: | Zaterdag, september 17, 2005 12:14 |
mooi verwoord! knuffie Nini |
|
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, september 17, 2005 10:50 |
herkenbaar... mooi Liefs Annemieke |
|
Lia : | Zaterdag, september 17, 2005 09:43 |
zooooooooooooo herkenbaar... knuffie... | |
Will Hanssen: | Zaterdag, september 17, 2005 09:26 |
Heel erg mooi Willem! Liefs, Will |
|
KillingAngel: | Zaterdag, september 17, 2005 09:03 |
Super.. *stil* Kus |
|
Jan van Dord: | Zaterdag, september 17, 2005 08:59 |
Heel erg goed! groeten ven Marije` jan |
|
sunset: | Zaterdag, september 17, 2005 08:54 |
Zo herkenbaar wat jij hier verwoord. En, soms, zo moedeloos makend. Liefs en mijn vriendschappelijke genegenheid / sunset PS: Een 'pracht'gedicht. |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 17 september 2005 | ||
Thema's: |