Door de stille straten van elk leven
het fluisterend levenslicht vergezelt, gaat mee
maar krijgt bij elke stap meer duister
schaduwen staan te staren
alsof ze kwalijk nemen, dat gefluister
door de stille straten van elk leven
- is ‘t alsof het licht er niet meer toe doet -
spuugt het donker op elk van ons
en beangstigend stil wordt de stille woordenvloed
willem
Irdana: | Zondag, september 18, 2005 20:19 |
ook ik hou niet van donker de nacht is mij te lang het is daarom dat ik steeds naar ochtend gloren verlang stuur daar om vanuit hier naar jouw volop sterren lichtjes die schijnen heel de nacht voor jouw met zondag avond groet Irdana |
|
Will Hanssen: | Zondag, september 18, 2005 13:18 |
Heel mooi geschreven Willem, het licht kunnen we zien omdat we ook het duister kennen. Liefs, Will |
|
switi lobi: | Zondag, september 18, 2005 12:32 |
Ik wordt er stil van.....zo te voelen is zo akelig en verlangend naar licht...ik stuur in gedachten warme lichtjes naar je toe...liefsliefs switi lobi | |
Lia : | Zondag, september 18, 2005 11:54 |
mooi verwoord ... iedereen heeft wel eens "mindere" dagen... of "donkere" dagen.. gelukkig zien de meesten van ons de lichtjes wel... en weten te genieten van de mooie dinkskes om ons heen... toch? knuf, Lia |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 18 september 2005 | ||
Thema's: |