Wanneer ik dagelijks de beelden zie
van wanhoop, totale chaos, ontreddering
de beelden nog eens overzie
gaan gedachten op de loop
huilende mensen vertrappen elkaar
de hoop om te overleven
in de doodstrijd met zichzelf..
De straten kleuren rood van al het bloed
dat al eerder reeds vergoten was, je zou er
een meer mee kunnen vullen
denkend aan onze geschiedenis
het verleden, de verre toekomst
en datgene wat nog komen zal..
De oorlogen uit de naam van God
gevoerd door fundamentalisme pur sang
de intensiteit, de frequentie
onze Tijd is aangebroken
om terug te slaan
de monoloog aan te gaan
onzelf aansporen
terug te komen
tot onze oorspronkelijk
Zelf..
De bemoeienissen van regeringsleiders
wakkeren de brandhaarden verder aan
want zijn het niet juist diegenen
die het woord van Allah
niet verstaan?
Dat voelen de onderdrukten
terwijl zij slechts onschuldige slachtoffers
zijn van een veel groter geheel ..
In het hoofd van een terrorist kan ik niet kijken
Wel zie ik mensen op een ultieme manier
uitdrukking geven aan het geloof en
een Boodschap nalaten
aan nabestaanden, burgers
en wereldleiders..
En voor ons het Westen
luidt de boodschap, het advies
Ken grenzen aan je macht
het geloof van sommige mensen
zal versterkt worden
en hiermee ook
het aantal slachtoffers...
De mensheid verkeert in grote nood
en dit raakt ons allemaal
veranderingen zullen komen
in onze gedachten en het spreken
de grens is nog niet bereikt
maar de brandhaarden
hebben een trend ingezet.
Op momenten, op van die dagen denk ik dan
geconfronteerd met al die beelden
dat er nooit een eind aan komt,
het kwaad laat van zich spreken..
dan zit ik in gedachten
en probeer…
De toekomst te zien, want
hoe ziet de wereld er dan uit
gezien door de ogen
van de kinderen van nu..
