Vluchtende dagen van onzekerheid,
Probeer ik te vergeefs te vertragen tot zekerheid.
Ogen die weg schieten, als ik kijk naar iemand die ik vertrouw.
Tranen die ik wil weg stoppen, weg proppen als ik rouw.
Regen druppels die vallen, als bommen op de grond.
Bliksem als een waarschuwing, zowaar ik stond.
Vluchtende dagen van angst en dromen.
Bang voor de dagen die moeten komen.
Eenmaal leven in angst, in een wereld van duister.
Waar niet wordt gepraat, maar wat je hoort is gefluister.
Donkere schaduwen, van het hellevuur.
Dansen om de lijken, elk uur.
Dat is het lot van een mens hier op aarde.
Een mens die niemand laat zoals ze zijn, niet laten in hun waarde.
Verslagen en bedroeft, begraaf ik mijn ziel en zon.
Alles zou ik veranderen, als het kon.