Ik kan niet doen alsof.
Maar vandaag kon ik het wel.
Ik deed alsof ik me niet intreseerde.
Ik heb je laten staan.
En gelaten voor wat je was.
Zelf ben ik verder gegaan.
Ik deed wat mijn hart zei.
Maar m'n gedachte hield me bijna tegen.
Ik zag je kijken.
En dacht aan die tijden.
Nog niet zo lang geleden.
Je was mijn droom.
Die je zelf verbrak.
Mijn hart in stukken.
Nooit gehuilde tranen gehuild.
Ik ging verder.
Een laatste blik voorlopig.
Tot de volgende keer dat ik je zie.
Dan denk ik aan vandaag.
En laat ik je weer staan.
Zo elke keer weer keer op keer.
Tot het niet meer nodig is.
En mijn gevoel verloren is.
Mijn respect voor je gebleven is.
En groet ik je weer als tevoren.
Ik roep je naam en geef je drie kussen.
Praat over onze dag.
En loop weer verder met een goed gevoel.
Met het idee van vriendschap.