de laatste
wanneer de eerste bergen zijn beklommen
besef ik dat ik nog een lange weg moet gaan
onverwoestbaar en strijdvaardig
weet ik dat je naast mij zult staan
hobbels moet ik overwinnen
zelfbedachtzaam stippel ik mijn pad
met sommige levenselementen
heb ik het wel gehad
meer dan mijn best kan ik niet doen
soms zijn taken volbracht
laat me deze keer dan
de laatste zijn die lacht
Irdana: | Maandag, september 26, 2005 21:14 |
mooi! (ondanks fictie?) liefs Irdana |
|
hiljaa: | Maandag, september 26, 2005 20:26 |
ik lach en zing met jullie als laatste mee hoor! knufliefs--hiljaa-- |
|
Will Hanssen: | Maandag, september 26, 2005 20:07 |
Elke berg die je beklimt is makkelijker als de vorige(n) achter je laat.... Mooi gedicht Lia! Liefs, Will |
|
switi lobi: | Maandag, september 26, 2005 20:04 |
Schitterend, liefsliefs switi lobi | |
Lievelingetje45: | Maandag, september 26, 2005 17:43 |
Prachtig verwoord! Liefs |
|
Rien de Heer: | Maandag, september 26, 2005 17:00 |
Nooit geweten dat je aan bergbeklimmen deed...... Groetjes, Rien. |
|
m@rcel: | Maandag, september 26, 2005 16:49 |
Het leven zit vol met bergen en hobbels, maar door de tijd heen overwin je alles wel een keer. Liefs m@rcel |
|
psych: | Maandag, september 26, 2005 16:49 |
we lachen en we zingen als de doden dronken zijn en bier lala verdwijnt mooi gedicht Lia... laifs..elze |
|
lommert: | Maandag, september 26, 2005 16:37 |
meer dan mijn best kan ik niet doen.....dat valt ff tegen...jij met je toververmogen...grapje;)..fictie toch? xxliefs willem |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 26 september 2005 | ||
Thema's: |