de dag 08 januari 2001
Ze was niet welkom,
het leek wel als een smet
niemand wist hoe het kwam
die ene zwarte korrel daar op het strand.
Het was geen zicht, dat geef ik toe
zo een zwart vlekje
op dat parelmoeren zand.
Toch waren het niet de zandkorrels die klaagden
maar de tweevoeters die daar wandelden
en het vlekje zagen
zij spraken er schande over en met vrees
zouden zij niet meer wandelen
waar dat zwarte korreltje verbleef
Wat wisten zij veel dat het korreltje
ook dag en nacht in het wassende water lag
Of de kracht voelde en deze dapper verdroeg
als een golf steeds weer op de branding sloeg
Toch zou dit zwarte korreltje
op een dag niemand meer deren
als door toedoen van een tweevoeters ramp
het strand van kleur zou verkeren
Nu vond niemand het meer ongewoon
of bracht hen van de wijs
dat daar ergens een vreemde korreltje lag
want heel het strand had nu de kleur
van diep beton grijs.
“…onbekende zwart / wit gevoel…”