Terwijl de regen striemen slaat
In mijn reeds bittere gemoed
Begrijp ik dat de hemel ergens
Ophoudt en dat niets goeds
Geen schaduwzijde kent
Jij zou mij haten en verachten
Jij zou hem vrezen en heel diep van binnen
Smachten om ons samen niet
En nooit meer te laten zijn
En ik zou wenen en met vlijm-
Scherpe nagels de hand aan mijzelf
Slaan totdat ik de pijn diep van binnen
Gesmoord laat zijn
Werkelijk, wat verwacht ik nu
Mijn wandaden, één voor één
Alles komt in drievoud terug...
Word ik dan nooit wijzer?
Leer ik nooit iets van mijn fouten?
Val ik altijd door mijn hoogmoed
In precies dezelfde val?
I, Lucifer: | Zaterdag, oktober 01, 2005 18:47 |
alweer zo'n mooie! *stilte* liefs, Luc. |
|
Mathilde: | Zaterdag, oktober 01, 2005 11:35 |
wow....ben even sprakeloos... liefs, mathilde |
|
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 30 september 2005 | ||
Thema's: |