Nu de herfst zijn wegen baant
En de bladeren aan de bomen
Langzaam naar de grond toekomen
Breken zij mijn val opnieuw
Na mijn zoveelste misstap
De wereld draait door
De bomen verkleuren
Dat wat eens groen was
Wordt doods als de nacht
Zo grauw en zo zwart
Als mijn donkere hart
Dat liefde kon doden
Had ik nooit verwacht
Maar ook zonder liefde
Kan een mens verder leven
En zolang mijn longen werken
Besta ik nog...
Nemesis: | Zaterdag, oktober 01, 2005 23:58 |
Wat een wonder, wat een heerlijkheid u weder te zien... en te genieten van uw woorden... |
|
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 01 oktober 2005 | ||
Thema's: |