op luchtstromingen van vlinders
die de hemel bereiken, verheven
boven al het aardse, onbegrijpelijk…
Zie de schoonheid in de kracht
versmolten met de innige geest
misschien wat neerslachtig, doch..
fier en opgewekt de laatste reis…
De verdwaalde vlinder fladdert
haar laatste krachten overtreffen
de lage kanten van onbegrip
vlieg maar rustig, het is goed zo…
Boven al die zoetgevooisde lippen
kan geen enkele zin, zin hebben
want slechts jij, vlinder van hoop
neemt de waarheid mee naar de horizon…
Zoveel liefde, tederheid en kracht
die je meeneemt naar de blauwe hemel
zal een groot gemis zijn voor de geliefden
die je stoffelijk, voor even achterlaat…
Maar achter de gouden vensters
van het hemelse paradijs, zal je waken
en je satijnen vleugels uitslaan om soms
eventjes hen met liefde en kracht bij te staan…
Rust zacht…laat je vleugels rusten.
ja©ky: | Maandag, oktober 03, 2005 08:03 |
Nog mooier jacky |
|
wijnand.: | Maandag, oktober 03, 2005 01:07 |
een plaatje | |
Janette Scharenborg: | Maandag, oktober 03, 2005 01:03 |
Heel mooi verwoord en zeer graag gelezen. Veel liefs Janette | |
L.Bert: | Maandag, oktober 03, 2005 00:52 |
Prachtig poëtisch! | |
christina: | Maandag, oktober 03, 2005 00:47 |
fijn om je weer te lezen liefs christa |
|
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 03 oktober 2005 | ||
Thema's: |