Zingende onder mijn raam
Met rozen, gitaren, serenades voor liefde
Serenades voor schoonheid
Serenades voor mij
Zo zong jij en zag niet
Dat het wachtende leven
In sneltreinvaart aankwam
Het vloog je voorbij
Ik zag je en lachte
Ik zwaaide en draalde nog
Even, vroeg ik je vlug
Te wachten op mij, want mijn
Werk’lijke leven riep mij
Vol liefde smekend terug
De weg leek soepel en gebaand
Maar ik zag in mijn blindheid niet
De kuilen in het oppervlak
De gaten in mijn levensweg
En in het donker als ik strak
In het donker lag te staren
Gingen mijn dromen uit naar jou…
Ik vroeg jou ooit op mij te wachten
Nu ben ik het bij het station
En de laatste bus is net vertrokken…
I, Lucifer: | Dinsdag, oktober 04, 2005 09:04 |
wauw! Wat een schitterend beeld schets je hier met je woorden! werkelijk geweldig. liefs, Luc. |
|
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 03 oktober 2005 | ||
Thema's: |