Tituba: | Woensdag, oktober 03, 2001 14:15 |
impulsief met je meegevlucht purperen luchten zilveren vogels gedaan alsof ik vliegen kon hoorde bloemen praten zag de aarde dansen geluisterd naar de bomen, samen met de wind ontgoocheld door je blik je onmacht aangezien voor haat uitgekotst naar beneden gedonderd verbeelding bedrogen voedsel verkwanseld de smart in mij juicht terwijl mijn hart het zwijgen krijgt opgelegd - Tituba |
|
BeČrtje: | Woensdag, oktober 03, 2001 07:42 |
... je weet wat 'k zou willen schrijven ... misschien doe 'k 't vanmiddag... Prachtig... |
|
Sheena: | Dinsdag, oktober 02, 2001 14:05 |
Waar de een rozen oogst, oogst de ander slechts stelen en doornen ... Het leven is oneerlijk, maar het kan ook niet goed gaan, met zaden in onvruchtbaar zand .... Mooi maar triest gedicht Wil ... liefs, Sheen |
|
Steven Vermeulen: | Dinsdag, oktober 02, 2001 13:47 |
Hmmm, dit gedicht staat twee keer in de lijst. Zeker omdat het zo goed is ;-) |
|
pramodah: | Dinsdag, oktober 02, 2001 11:49 |
alles heeft een doel in het leven wil,plant geen rozen in de woestijn die horen daar niet thuis. met een cactus was het je zeker gelukt die hebben trouwens ook de mooiste bloemen...toch weer een prachtig gedicht...... liefs pramodah |
|
Huting: | Dinsdag, oktober 02, 2001 07:53 |
Weer prachtig Wil, waar haal je het vandaan.. Liefs, Doortje |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 02 oktober 2001 | ||
Thema's: |