Glas water
Litteken
De scherven voor mijn voeten
vormden in hun eenvoud
heel mijn leven
- het inzicht alleen al maakte me zo koud.
Ze staarden me zo zielig aan
in het gele lamplicht.
Je moest oppassen dat je er niet op ging staan,
want dan werd hun hele leven ontwricht,
wist ik,
net zo als het mijne.
Het was ook maar mijn glas water,
en ik zou het opruimen -
maar wel later
net zo als mijn leven.
De scherven voor mijn voeten
vormden in hun eenvoud
heel mijn leven
- het inzicht alleen al maakte me zo koud.
Ze staarden me zo zielig aan
in het gele lamplicht.
Je moest oppassen dat je er niet op ging staan,
want dan werd hun hele leven ontwricht,
wist ik,
net zo als het mijne.
Het was ook maar mijn glas water,
en ik zou het opruimen -
maar wel later
net zo als mijn leven.
Reacties op dit gedicht
| Yakkiba: | Maandag, oktober 15, 2007 17:33 |
| Prachtige metafoor... | |
| Hans Winter: | Dinsdag, oktober 04, 2005 22:39 |
| drink je het leven in, laat het je dorstig wagen, misschien is het beter wellicht veel te verliezen gehad te hebben dan te blijven steken in vragen. hans |
|
| black cat: | Dinsdag, oktober 04, 2005 20:59 |
| Prachtig... ik kan even geen zinnige reactie geven.. Maar het blijft een heel mooi gedicht zonder een sterke reactie van je vriendin ;) Liefs, dieuwertje |
|
| switi lobi: | Dinsdag, oktober 04, 2005 19:58 |
| Kussss......scherven brengen ook geluk :, liefsliefs, switi lobi | |
Over dit gedicht
| Auteur: guinevere | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||