Verbazingwekkend dat je bent. Stille tranen
die je verlaten naar de wereld toe.
Ik zou je met iedereen willen delen, dat ik je
geheim heb ontdekt. Dat ik de pracht zag,
die niemand vond.
De bloem die ze wegzucht, (mijn geheim)
heeft me aanhoord,
en zei:
weet dat iedereen het weet. Iedereen ontdekt
de pracht die zij bezat.
Ik schrok, dat de spiegel rond was,
en niet alleen naar mij gekeerd.
Zoals de wereld zich toonde heb jij je ook getoond.
Zuchtend keek ik dan maar
en ging me zelf verlossen.
Ik zei dat je mijn geheimpje was terwijl je zovele keren,
had geschreeuwd dat 'ik zie je graag' terwijl zovelen
dachten dat het over henzelf ging.
Egoist dat ik ben zou ik nu het rond
willen verlaten. Ik draai nog vele keren.
Tot ik duizelig word.
Het enige dat ik nog beseffen kon,
is hoeveel je houden kan van jou.