Zwarte zondag
Begon de nacht in dit park
werkelijkheid van een stenen bank
snijdend, en de oogopslag
van een zwerver die, in het voorbijgaan
zijn gezicht afwend, de kou vertrouwd
en de eenzaamheid gewend
De zure zucht van gisters geuren
overweldigend, dempt het hameren
in mijn hoofd, en de geluiden
van de nacht fluisteren
“Je had het beloofd”
Ik beuk de sterren van de hemel
vervloek de goden, en smijt graspollen
naar een draaiende wereld, het is te laat
het is te vroeg, was het ooit tijd
dan nu, voordat de waanzin me vergaat
Kus met bebloede lippen mijn reflectie
het rimpelend zwart, en de dood die me tart
Marjolein.: | Zondag, oktober 09, 2005 19:21 |
Ik had toch liever een 'witte' zondag gezien in je gedicht. Maar deze is ook prachtig. Liefs, |
|
Renate-td-: | Zondag, oktober 09, 2005 18:56 |
Met kracht geschreven dit, heel mooi, liefs Renate |
|
Chispa: | Zondag, oktober 09, 2005 17:49 |
Een mooi tussen-de-regels gedicht (denk ik..) Gewoon supergoed geschreven eigenlijk ! |
|
Sifra.K: | Zondag, oktober 09, 2005 17:02 |
Heel mooi, Heel graag gelezen, Zoveel neergezet en zoveel meer als je erdoor heen kijkt. Liefs, Sifra |
|
Fri..: | Zondag, oktober 09, 2005 16:23 |
Wel, er zijn weinig dichters die ik zo bewonder ! Geweldig dit, een relaas van woorden die ik zo graag lees bewondering en meer dan liefs, |
|
Auteur: milamber | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 09 oktober 2005 | ||
Thema's: |