“Zegt u maar mevrouw…zei ze opgetogen
haar zachte hand rust in mijn trillende palm
schuin omhoog kijkt ze met blauwgrijze ogen
haar mond pruilt, haar gezicht doorleeft…”
Een vorstin onder vorstinnen in eenvoud
haar kracht soupeert ze uit menselijkheid
protocol verwerpt ze met stevige hand
haar ogen weerkaatsen genegenheid…
Zo dicht bij een volk, doch zo veraf
haar betovering rust in simpele gebaren
ongedwongen vergaart zij het leven van buitenaf
dwanghekken negeert de kleine vrouw steevast…
De beminde blik naar haar dierbare man
graveert de liefde in haar vergulde hart
onschatbaar is haar oma zijn en haar verlangen
een goed ouder en omaschap te vervullen…
Haar overdracht van koningschap verlucht
toe aan zoveel ongelaten zaken, vrijheid
tot in haar laatste levensjaren geproefd
royale klasse is ons volk ontnomen…
Prinses Juliana 1909 – 2004.
sunset: | Dinsdag, oktober 11, 2005 11:15 |
Een prachtig eerbetoon. En, zoals met elk eerbetoon, het hoeft niet waarheidsgetrouw geschreven om mooi te zijn. Liefs en fijne dag, sunset |
|
*anneke van dijk*: | Dinsdag, oktober 11, 2005 08:51 |
mooie ode aan Juliana! ik vond haar ook een geweldig mens! namasté en espavo, Anneke |
|
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 11 oktober 2005 | ||
Thema's: |