Terug naar de bron (of Vruchtwater of zelfs Tsunami)
Hoe lang ik ogen dicht gesloten wist
durf ik niet zeggen, maar toen ik eindelijk keek
zag ik dat ik mij schromelijk had vergist
De wereld hield niet op aan vloedlijn van een zee
die golven droeg vanuit de niet gekende einder
te vele vragen naar het onbekende bracht zij mee
Daar lag zij, geschonden en nog vastgebonden
omgeven door waanzin en allerlei, alsof
honderd honden de lust in haar verslonden
Zij hunkerde haar vrijheid zonder dammen
en krulde zich, een springtij hemelhoog
die mens en dier van vrees leek te verlammen
Terwijl ik keek, te vroeg, zag ik haar nevel
vol afschuwelijkheden en zelfde angsten
naderen als een ondoordringbare gevel
Gierig geslokt, hongerig door haar in muil genomen
verdween ik in het niets van eeuwigheid
en werd bewust het water waaruit elk leven ooit gekomen.
**********
08-10-2005
Duo gedicht Kuijlemans F. en sunset
**********
Cheeke: | Dinsdag, oktober 11, 2005 14:03 |
Ik sta er sprakeloos van. Een echt pareltje! Liefs voor beiden, Cheeke | |
fredie: | Dinsdag, oktober 11, 2005 10:34 |
Fantastich mooi geschreven, wat een gave is dat he. Love Fredie |
|
keiko: | Dinsdag, oktober 11, 2005 09:38 |
ontzettend mooi geschreven.. prachtig gedicht. liefs van keiko.. |
|
Raira (Ria): | Dinsdag, oktober 11, 2005 09:23 |
een duo die mij de woorden stil laat worden (prachtig) rest mij nog liefs Ria |
|
Annemieke van der Ven: | Dinsdag, oktober 11, 2005 09:00 |
Meesterlijk duo... liefs Annemieke |
|
Artifex: | Dinsdag, oktober 11, 2005 07:27 |
Erg mooi. Liefs, Artifex. |
|