het is een chaos
in de wereld om mij heen
van het verdriet raak ik niet los
ik ben het, degene die weent
het doet mij zo pijn
als ik kijk naar het leven
zoveel mensen die niet gelukkig zijn
zoveel mensen in angst verweven
mijn hart breekt steeds weer
als ik kijk naar al het leed
de gebrokenheid en het hartezeer
ook omdat ik zelf weet
dat mijn hart
ook wordt verwond
door mijn zelfgemaakte
steken van verdriet
~11 oktober 2005 ~
Irdana: | Dinsdag, oktober 11, 2005 20:23 |
ontroerend mooi!maar droef liefs Irdana | |
Ward van der Zee: | Dinsdag, oktober 11, 2005 19:04 |
Net wat Riel zegt, zoek het mooie op. Geniet extra van de mooie dingen. Het klinkt erg cliché, maar het is ook een wondermiddel. Weet ook dat als je een dipje hebt, er vrienden zijn die je willen opvangen, om ook jou weer gelikkig te laten worden. En alsjeblieft wordt snel weer gelukkig... Echt gelukkig. God zal je helpen, daar ben ik van overtuigd! |
|
riel: | Dinsdag, oktober 11, 2005 18:20 |
hay lieverd, mooi gedichtje hoor! Het doet mij ook vaak pijn al het leed en verdriet om mij heen te zien. Maar probeer ook naar het leuke en het fijne te kijken. Denk bijvoorbeeld aan de vogeltjes die 's ochtends voor je fluiten, sterren die schijnen in de nacht, de zon die zijn warme stralen op jou laat vallen, de lachende mensen om je heen... Denk aan Jezus die alles voor ons gedaan heeft om ons bij God te kunnen laten zijn! Daar ligt het echte geluk liefs, riel |
|
Koene: | Dinsdag, oktober 11, 2005 17:43 |
....... mooi.. ( volledige stilte)... | |
Auteur: mienke | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 11 oktober 2005 | ||
Thema's: |