Een zwarte mier kruipt hem voor de voeten
Zelfvoldaan van het eigen gif, niet meer dan
Mogelijk een kleine roodheid op zijn vel
Die verdwijnen zal, nu al reeds vergeten
Enkele takjes legt hij neer, verspert de weg
Onderbreekt de geurspoor die het volgt
Zolang iedereen zich toch herinneren kan
Hoe vaak heeft het op die weg reeds gebeten
Het achterlijf kromt zich, een domme reflex
En heel even komt ergernis in zijn hoofd
Het dier te pletten, maar de einder wenkt
In mooie kleuren die toekomst dragen
De mier kruipt verder, met machtsvertoon
In die kleine wereld van kruipend venijn
De man is het beestje al bijna vergeten:
Uit de horizon wil hij het nieuwe zien dagen
Tika: | Dinsdag, oktober 11, 2005 23:52 |
Ik verklaar hierbij de oorlog aan mieren!!!! hihihihih, leuk geschreven. Kusje Tika |
|
chocaatje: | Dinsdag, oktober 11, 2005 23:48 |
Mooi gedaan Liefs mieke |
|
switi lobi: | Dinsdag, oktober 11, 2005 21:53 |
Leven en laten leven....dat zie je nu maar weer...liefsliefs, switi lobi | |
scientist: | Dinsdag, oktober 11, 2005 19:05 |
Foei KimW! De platdrukkende nagel toont zich de mindere... er bestaan veel leukere dingen om je energie aan kwijt te raken... och ja... dat heb jij ondertussen al goed door denk ik hehehehe ;) | |
kimW: | Dinsdag, oktober 11, 2005 19:01 |
en voor de rest.... plattrappen die mier!! hihihi |
|
kimW: | Dinsdag, oktober 11, 2005 19:00 |
laatste zin.... jaaaaa mooooi!!! xx |
|
Lia : | Dinsdag, oktober 11, 2005 18:47 |
een heel nest.. hihi... mooi gedaan meneer WErner.. Knuf |
|
Klaes: | Dinsdag, oktober 11, 2005 18:11 |
prachtig natuurdicht Groet/Klaes |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 11 oktober 2005 | ||
Thema's: |