papa geef mee eens teken
een sprankje hoop
van wie je ooit was
ik zoek je
in het ritselen van de bladeren;
kan ik je vinden
in de stilte van de duisternis ?
of de weerspiegeling van het water
papa waak maar over mijn dromen
daarin voel ik vertrouwen
samen lachend,tegen een engel
gehuld in de schaduw van mijn zijn
ook al ben ik mijn houvast nu kwijt
ik ben zelfbewuster gegroeid
de sleutel tot ons hart ben ik niet verloren
jij bent mijn wind die de weg zal vinden
© Klaes 11-10-05
Lia : | Dinsdag, oktober 11, 2005 21:58 |
zo herkenbaar... knuf, Lia |
|
switi lobi: | Dinsdag, oktober 11, 2005 21:19 |
Ja....zo gaat dat met mijn engelenkind ook, lees maar eens, als je wilt, in mijn gedichten....ik voel het ook zo. Liefsliefs, kus....switi lobi | |
Nemesis: | Dinsdag, oktober 11, 2005 21:07 |
Open mond en een serene stilte... |
|
Auteur: Klaes | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 11 oktober 2005 | ||
Thema's: |