Langzaam vult m'n lege blad zich met blauwe inkt,
wonderlijk hoe die zich in dat witte blad verdrinkt...
Woorden die ik niet kan zeggen...
ze kunnen het niet uitleggen...
maar dan zet ik ze op dat blad...
dan wou ik dat ik een pen als mond had...
Ik praat, zing en lach wel zoals iedereen,
mijn gedachten raken er gewoon niet doorheen...
Ik denk veel, sta bij alles stil...
Maar het lijkt erop dat ik niet wil...
Misschien wil ik het ook wel niet...
Wil niet dat iemand mij 'echt' ziet...
Nee, ik wil het niet...