hij dwaalt
hij dwaalt door dalen
en zakt soms dieper weg
het maakt dan niets uit
wat ik dan tegen hem zeg
ik weiger er op in te gaan
probeer hem een hand te reiken
maar soms is het zo moeilijk
om de zijne te bereiken
wist hij maar hoe belangrijk
hij in mijn leventje is
en dat ik hem soms
zo vreselijk intens mis
meer dan er gewoon ‘zijn’
kan ik niet
mijn hart huilt met hem mee
ik ‘voel’ zijn verdriet
psychin: | Donderdag, oktober 13, 2005 08:25 |
en hij dwaalt rustig verder, Laifs Lia |
|
Artifex: | Donderdag, oktober 13, 2005 06:35 |
Wat mooi geschreven, voor mij ook heel herkenbaar. Heel moeilijk, zo'n machteloos gevoel. Liefs, Artifex. |
|
Rien de Heer: | Woensdag, oktober 12, 2005 22:55 |
Ik voel het gevoel..... Groetjes, Rien. |
|
Jannie Hoogendam: | Woensdag, oktober 12, 2005 22:45 |
Moed houden...alles zal recht kom zeggen ze in zuid afrika liefs en kuss Jannie |
|
mamsiemomo: | Woensdag, oktober 12, 2005 22:29 |
Vaak is het ook genoeg om er 'gewoon' te ..zijn.. Goed van je! | |
Klaes: | Woensdag, oktober 12, 2005 22:16 |
ik dwaal ook wel eens af hoor? Groet/KLaes |
|
Janette Scharenborg: | Woensdag, oktober 12, 2005 21:57 |
is de tijd van het jaar Lia, als de bladeren vallen, ik snap je helemaal, maar hij is heel blij met jullie, dat weet ik zeker. Heel veel liefs Janette | |
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 12 oktober 2005 | ||
Thema's: |