Het gordijn gaat omhoog
Ik voel me naakt
Die eerste indruk
Het publiek is geraakt
Ben goed voor entertainment
Grappen en grollen
Ik heb het helemaal gemaakt
Zie hun tranen rollen
Maar is dit nu het doel van mijn leven?
Puur vermaak voor de mensen om me heen?
Mag ik zelf ook nog nemen in plaats van geven?
Of sta ik werkelijk helemaal alleen?
Van mij mag het gordijn zakken
Ik wil mijn kleren weer aan
En laat al die mensen maar
Teleurgesteld naar huis toe gaan
Het gaat vast onbewust
Ze zullen het wel niet zo bedoelen
Maar ik wil me gewoon niet langer
Een publiekstrekker voelen
Dus haal me alsjeblieft uit deze rol
Ver weg van eenzaamheid en pijn
En neem me mee naar een stuk
Waarin ik eindelijk mezelf mag zijn
***********************************************************
Heb als eerste fictie boven dit gedicht gezet, omdat ik het vorig jaar heb geschreven, in een tijd waarin ik totaal niet lekker in mijn vel zat. Dus het gaat wel over mij, maar geldt nu eigenlijk niet meer. Toch wilde ik hem met jullie delen.
***********************************************************
kimW: | Zondag, oktober 16, 2005 17:58 |
misschien niet het goede woord maar ik zeg het toch: gaaf! |
|
switi lobi: | Vrijdag, oktober 14, 2005 20:35 |
Van ons mag je altijd jezelf zijn....liefsliefs....kus.....switi lobi | |
Hemelse Kus: | Woensdag, oktober 12, 2005 22:48 |
mooi je gevoel omschreven... duidelijk herkenbare invalshoek. hemels kusje |
|
Auteur: Gert | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 12 oktober 2005 | ||
Thema's: |