zo dikwijls al
zo dikwijls al
- waarom? -
liep ik de weg
en volgde
’t stralend wenken
’t uitnodigend lachen
dat mij steeds verleidde
aan ‘t eind ervan zag ik
een prachtig vlammende horizon
zag hoe de sterren fonkelden
een stilte over woud zich leggen
en nectar in de armen van geluk
zo dikwijls al
dat een verlangen naar die zoete vrucht
mij deze weg liet gaan
en ook zo dikwijls dat
net voor ’t bereiken
een bittere nevel
’t uiteindelijk verdreef.
**********
sunset 13-10-2005
**********
K.Van Onderland: | Donderdag, oktober 13, 2005 22:19 |
Leiden en verleiden is een gevaarlijk en vooral oneerlijk spel. Wie niet eerlijk is krijg vroeg of laat het deksel op eigen neus. Prutelia Van Achterberg |
|
Lia : | Donderdag, oktober 13, 2005 20:12 |
een mooike...knuf.. | |
switi lobi: | Donderdag, oktober 13, 2005 12:58 |
Oeoewww wat heb je dat indringend goed neergezet! Liefsliefs, switi lobi | |
semara : | Donderdag, oktober 13, 2005 11:50 |
aai helemaal waar!! en toch blijven mensen ernaar verlangen.Een soort yin yang effect. knuffie semara |
|
Bieke: | Donderdag, oktober 13, 2005 10:35 |
Proef droefheid maar wel mooi gebracht. Liefs Bieke, |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 13 oktober 2005 | ||
Thema's: |