nacht en dag
als avondlijk frustratie dag verhard
en ‘k zet mij om muziek te luisteren
dan maakt het denken mij verward
een storm laat het in mij duisteren
dat alles waar ik in geloof niet meer geloof
en wat ik liefheb hou ik niet meer van
ben voor de zoetste minnewoorden doof
loop naar de donkere nacht zo hard ik kan
als morgenglans mijn ogen stil weer vult
en ‘t kriebelt, jeukt heel diep in mij
omdat het zonlicht ’t leven dan onthult
en elke angst onredelijk maakt, mij vrij
besef ik dat ik nog heel lang wil zijn
en in mij groeit spontaan een blije lach
als ik genieten durf, vergeten levenspijn
en ik loop vrolijk weer in nieuwe dag.
**********
sunset 13-10-2005
**********
Bengel...: | Donderdag, oktober 13, 2005 09:36 |
schitterend! graag gelezen groet bengel |
|
Annemieke van der Ven: | Donderdag, oktober 13, 2005 08:48 |
Zelfde gedachte...zelfde achtergrond.... Liefs Annemieke |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 13 oktober 2005 | ||
Thema's: |