Laat me maar even, je kan me niet helpen op dit moment.
Mijn weg naar de toekomst is onbekend.
Door alles wat er gebeurd, wil ik me niet op school concentreren.
Zo wil ik gewoon niet meer afstuderen.
Ik verga van verdriet al zo'n hele tijd.
En toch ondanks alles wil ik je niet kwijt.
Omdat ik toch nog blijf hopen dat het op een dag beter gaat.
Hoevaak we dan ook hebben gepraat.
Laat me maar even...
Je kan de hulp nu even niet geven.
Ik weet soms niet wat ik aan jou heb.
Alle problemen is een groot web.
Ik zou alleen zo graag willen dat alles beter word.
Me leven is nou gewoon te vaak ingestord.
Wanneer komt mijn geluk dan?
Ik word hier zo langzamerhand ziek van.
Laat me maar even...
Ben al zolang aan het streven.
Streven naar een beter leven.
Helaas kan niemand die mij geven...