Er is geen revolutie in de mens.
Ook al is het zo mooi
en wandelt men
na 120 jaar regen
dwars door de bergen
het eigen lichaam
over rode lopers met trompetten
door een massahysterie
naar voren.
Er is geen revolutie in de mens.
Er is geen revolutie in de mens.
Zijn gen heeft het dan wel gered
met zijn vlucht in het kwadraat,
speelt de enige revolutie evolutie
met als inzet lust en angst
als de wapens tegen onthouding
en vervroegde ontbinding,
maar de mens zit zo hoog
als hij kan, op zijn troon met de nek,
vast in de grot,
in zijn kroon verstopt.
Lang en hoog en breed zit hij
met zijn arm in de pot
van de democratie,
met zijn kippennek kakelend.
De kale rug rust
rustig op de wolk van de wens.
Er is geen revolutie in de mens
Er is geen revolutie in de mens.
Slechts na eindeloos rücksichtslos ademen
is er ontlading
en wat er dan nog achterblijft
doet er niet meer toe
dus men staart naar de levende
kant van het lichaam
en men herprogrammeert
de machine
(voorwaarts).
Er is geen revolutie in de mens.