De klok van de tijd tikt het leven weg
de fantasie en creaties bevroren
de stilte is mijn bondgenoot
en breekt boze dromen
in mijn hart
de sterren lijken uit het hemelgewelf te vallen
en de maan
verliest haar glans
het levensritme is vervaagd
en vol nachtmeries
het gewone blijft zo
en het bijzondere sterft een pijnlijke dood
de levensvlam verzwakt
en het ochtendrood kleurt
alsof het leven zelf de geest geeft.
hiljaa: | Vrijdag, oktober 21, 2005 14:23 |
laat men de tijd even stilleggen knufliefs--hiljaa-- |
|
m@rcel: | Vrijdag, oktober 21, 2005 13:43 |
prachtig diepgaand geschreven schitterend mooi Liefs m@rcel |
|
manik: | Vrijdag, oktober 21, 2005 12:20 |
als creatieviteit sterft dan sterf je zelf prachtig manik |
|
moongirl1982: | Vrijdag, oktober 21, 2005 11:13 |
met diepgaande woorden geschreven, groet moongirl1982 |
|
Auteur: moonwoman | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 21 oktober 2005 | ||
Thema's: |