Het is al zo’n 60 jaar geleden
Je zou nu een oude vrouw zijn geweest
Als jij toch niet zo had geleden
Van jou leerde ik het meest
De boom daar in jouw achtertuin
Die je zoveel plezier bracht
Hij bezwijkt onder het puin
Kent de pijn, kent de pracht
Alles wat hij heeft gezien
En meegemaakt
Van alles is hij sindsdien
Niet meer zo geraakt
Jouw lach kon bomen laten groeien
Ook al zat je in het donker
Je liet bloemen bloeien
Nooit is hem zoveel vreugde geschonken
Het plezier dat de boom je gaf
Was slechts een weerkaatsing
Van jouw lach