Mensen ontweek ik,
Onnozel weggezakt in gedachten keek ik ze vaag aan
Niet een blik of opmerking miste ik maar gaf geen kick,
Ik altijd denkend liet er veel in de waan.
“Koud, koel, en hard”
Angtig wilde ik dat zijn,
En toen ineens verward,
Na een sterke, zekere blik van ogen zonder pijn.
Bijna was mijn masker weg,
Ik wilde gaan in een geschrokken angst.
Aan de zelfde ogen zag ik, jij gaat doen wat ik zeg,
Na een innerlijk gevecht gaf ik over en dat leek nog het langst.
Confronterend zei je waar het op stond,
Angstig, boos, en onzeker accepteerde ik en hield mijn mond.
Auteur: snouwflake | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 03 november 2005 | ||
Thema's: |