Ik zit hier nu te malen,
te piekeren achter een elektronies stuk papier,
die de letters voor mij neer zet en de komma's zoals hier-,
Ik zit te tikken en te tikken,
met een aanslag snelheid van niveau nul,
maar als ik mijn eigen klaagliederen lees
voel ik mij pas echt een sul!
De schrijffouten zijn overvloedig,
en joost mag weten, waar het correctieknopje zit,
maar dit alles doet mij niets,
totdat ik mijn gedichten lees dan voel ik mij pas SHIT!
Verdorie,een aantal van die krengen rijmen
maar waarom zo'n doorsnee klaag gezang,
Tijd voor iets nieuws iets fris
iets niet te kort en niet te lang.
Maar alles is mij voor gegaan
de trend is al gezet.
Het blijft toch altijd wat het is,...
"rozegeur en mane-schijn en wij gaan vroeg naar bed"
Waarom schrijf ik, waarom rijm ik,
waarom zet ik mijn leven op papier?
Waarom geef ik gewoon geen open dag
in mijn huisje hier?
'Komt allen kijken'
ík ben aan het verbouwen, dus sorry voor de troep!
Willen jullie misschien wat drinken,
wacht dan maar even op de stoep.
Als de vorige groep mijn pand heeft verlaten,
kunnen jullie binnenkomen,
en zal ik gezellig al mijn leed op jullie agschieten,
mijn geluk mijn verlies en zelfs mijn dromen.
Het is toch grappig lieve mensen,
we maken ons druk om het privesie belijd (ei?)
Maar aan het feit dat we ons hele Ik aan de halve wereld laten lezen,
hebben we echt schijt!
Toch leuk om het nu eens van de andere kant te bekijken,
geen zin in standaard volgend gedrag.
Al zijn er natuurlijk weer velen met wie je dit gedicht
weer kunt vergelijken,
HET IS GEWOON LEKKER DAT ALLES MAG!